Grafheuvel

Meerlo

Plaats: Postbaan Meerlo
Bouwjaar: ± 700 jaar voor Christus 

Begraafplaats [urnenveld] van ± 700 jaar voor Christus. Doden werden in die tijd verbrand, as werd bijeen gezocht en al dan niet met een urn in een kuiltje in de grond begraven. Het urnenveld is in 1967 gedeeltelijk opgegraven.

Begraafplaats [urnenveld] van ± 700 jaar voor Christus. Doden werden in die tijd verbrand, as werd bijeen gezocht en al dan niet met een urn in een kuiltje in de grond begraven. Het urnenveld is in 1967 gedeeltelijk opgegraven. 

De grafheuvels langs de Postbaan dateren uit de Brons- en IJzertijd (periode 2000 – 12 jaaar voor Christus). Het terrein op de Meerlosche Heide is van hoge archeologische waarde en ligt langs de doorgaande weg in een, in akkerland uitgespaard klein bosperceel. Ze bestaan uit twee zachte, anderhalve meter hoge glooiingen die op dit ogenblik deels begroeid zijn met eiken, berken en de opslag van lijsterbes, vogelkers, vuilboom en braam. 

Als voetnoot in de geschiedenis van de streek zijn deze elementen van grote betekenis. Hieruit kan namelijk worden afgelezen dat in deze periode al sprake was van min of meer vaste bewoning in de buurt van de Maas. De bewoners in die tijd verbrandden hun doden op rituele wijze, waarna de as al dan niet met een urn in de grond begraven. In 1967 vond hier een archeologische opgraving plaats, waaruit men toen afleidde dat er resten van tenminste 100 doden bijgezet zijn.

Door het herstelwerk wordt deze rituele begraafplaats weer goed zichtbaar en kan hij weer van betekenis worden voor de mensen die hier wonen, werken of als wandelaar of fietser voorbijkomen. Door het verwijderen van de spontaan uitgegroeide bomen wordt verder voorkomen dat de wortels verdere schade toebrengen aan het wallichaam. Dat kan onder meer gebeuren, wanneer ze bij een storm zouden omwaaien.

Voor het behoud van het wallichaam verwijderen werknemers van IKL de eiken en berken die op de grafheuvels groeien. Op elke grafheuvel blijft een eik gehandhaafd. Ter verbetering van de zichtbaarheid verwijdert IKL ook de Amerikaanse vogelkers (bospest) en maait ze het braamstruweel. Het vrijkomende takhout wordt op een stapel verwerkt. Hier kunnen marterachtigen, muizen en vogels een schuil en nestgelegenheid vinden.

Financiering

Het provinciaal archeologieproject 'Vooruit met ons Verleden' van de stichting IKL wordt uitgevoerd in nauwe samenwerking met de Archeologische Monumentenwacht en de Rijksdienst voor Oudheidkundig Bodemonderzoek. Het project is mede mogelijk met steun van SOS InteregIIIIB SOSII, de Postcode Loterij Nederland en de Provincie Limburg. 

Voor meer informatie : stichting IKL 0475 -386 430