Kapel O.L V. van Altijddurende Bijstand

Melderslo

Plaats: Herenbosweg Melderslo
Bouwjaar: 1899

Het kapellelje aan de Herenbosweg te Melderslo.
Antoinette (Netje) Michels-Janssen, wonende Herenbosweg 30 te Melderslo, blijkt nog over een enorm geheugen te beschikken. Moeiteloos herinnert zij zich gebeurtenissen, jaartallen, data en namen. Haar grootmoeder, Gertrudis Lenssen, was afkomstig van de Crommentuynsplaats in Meterik Deze "plaats" (boerderij) is er niet meer. Reeds als jong meisje had zij een grote devotie voor de Moeder Gods. Zij had het voornemen gemaakt om, wanneer zij ooit een boerenzoon zou trouwen en een eigen boerderij zou krijgen, uit dankbaarheid een kapelletje te bouwen ter ere van O.L. Vrouw van Altijddurende Bijstand. Zij trouwde in 1859 met Johannes Derix en betrok met hem een boerderij op den Eikelenbosch, thans Herenbosweg 30. De boerderij was eigendom van haar vader en voorlopig hadden de jongelui het
bedrijf in pacht Het duurde vele jaren eer zij de boerderij in eigendom kregen. Pacht was in die tijd erg ongewis Je wist nooit of en wanneer je een pachtbedrijf weer moest verlaten. 
De belofte om het kapelletje te bouwen raakte in vergetelheid.
Johannes Derix was al lang gestorven en ook haar enigste dochter Carolien, die gehuwd was met Peter Janssen, afkomstig uit Swolgen, was al weduwe, toen Gertrudis weer aan haar belofte herinnerd werd. Op een dag was de knecht de bomen in de eikenlaan aan het snoeien toen hij heel hoog in een boom een rozenkrans zag hangen. Met veel moeite wist hij die naar beneden te halen. Hij nam hem mee naar de boerderij. Voor Gertrudis betekende dit een herinnering aan het voornemen dat zij vele jaren geleden gemaakt had. Haar dochter Carolien zorgde ervoor dat het kapelletje gebouwd werd. Dat gebeurde in 1899. Netje Janssen, de enige dochter van Carolien, die toen 11 jaar was, mocht de eerste steen leggen. Bij de inzegening van de kapel door Deken Janssens kon Netje niet aanwezig zijn omdat zij toen op pensionaat was. Wel weet zij te vertellen dat de inzegening een waar feest was. waar de hele buurtschap Eikelenbosch aan deelnam. Een jaar na de bouw, in 1900, is Gertrudis Derix-Lenssen gestorven.
In het kapelletje werd een schilderij van O.L. Vrouw van Altijddurende Bijstand geplaatst, maar op verzoek van oma Gertrudis, die ook een grote devotie tot de H Anna had, kwam er een beeld van de laatste heilige bij. En omdat moeder Carolien dikwijls haar toevlucht had genomen tot de H. Antonius van Padua kreeg ook die heilige een beeld in het kapelletje. Het schilderij en de beelden werden gekocht in de winkel van Betje Verheyen aan de Jacob Merlostraat. 
Het kapelletje was vele jaren lang een centrum van devotie. Elke zondagmiddag (ook in de winter) werd er de rozenkrans gebeden met de litanie van O.L. Vrouw. Vele mensen uit het buurtschap namen hieraan deel, zodat velen buiten moesten blijven staan.
Toen in 1921 Melderslo een rectoraat werd, vond rector Mulder het beter dat de mensen 's zondagsmiddags naar het lof kwamen. Zodoende kwam er een einde aan het bidden van de rozenkrans op zondag. Wel werd er nog, evenals voorheen, gebeden wanneer iemand uit de buurtschap bediend of gestorven was. Bij een sterfgeval werd er elke avond een hele rozenkrans, 15 tientjes, gebeden zolang de dode boven aarde stond. In de winter gebeurde dit in het sterfhuis. Ook bij langdurige droogte kwamen de mensen van de Eikelenbosch, praktisch allen agrariërs, hier bij een om te bidden. En als de mensen van Melderslo naar Tienray ter bedevaart trokken werd op de terugweg bij het kapelletje
na een preekje van de rector, het bidden van een laatste tientje en het zingen van een Marialiedje, begeleid door de fanfare, de processie ontbonden.
De beelden van de H Anna en de H. Antonius zijn nog steeds dezelfde die destijds bij Betje Verheyen gekocht zijn. Het zijn gipsen beelden. Het schilderij van O.L. Vrouw van Altijddurende Bijstand had veel te lijden van vochtwerking en is een paar keer vernieuwd. In 1937, toen Netje en haar man Petrannus Michels, 25 jaar getrouwd waren en de buurt een cadeau wou geven, vroeg Netje een nieuw schilderij van O.L. Vrouw voor de kapel. Omdat op de lange duur ook dit schilderij door vocht werd aangetast plaatste Netje in de gerestaureerde kapel een schilderij van O.L. Vrouw, dat lange tijd op de slaapkamer van haar moeder gehangen had. Netje, alias mevrouw Michels, weet ook nog te vertellen over een gebedsverhoring. Een zekere Anna van Gerven, die woonde op de Hazenberg, dit is dicht bij de Nieuwenberg, sukkelde met een open been. Ondanks doktershulp kwam er geen verbetering. Toen besloot ze tot een noveen ter ere van St Anna. Negen dagen achter elkaar bezocht zij het kapelletje. De negende dag was het been dicht en de pijn weg. Uit dankbaarheid schonk zij een zilveren beentje, dat bij het beeld van de H. Anna gehangen werd. Het is er nu niet meer.
In de oorlog werd de kapel zwaar beschadigd en daarna raakte zij steeds meer in verval. Dokter Holthuis, voorzitter van de Stichting Kruisen en Kapellen, heeft gezorgd dat het gebouwtje mooi gerestaureerd werd en op 28 juni 1973 is het opnieuw ingezegend, ditmaal door pastoor Geurts van Melderslo. De beelden werden gerestaureerd en zoals reeds vermeld, kwam er een nieuw schilderij van O.L. Vrouw van Altijddurende Bijstand.
Dokter Holthuis schonk een mooie smeedijzeren poort. 
De restauratie werd uitgevoerd door leerlingen van de L.T.S. te Horst Frits Raassens verzorgde het metselwerk.
Bij de inzegening waren, behalve de pastoor, leden van de Stichting, genodigden en medewerkers aan de restauratie en veel mensen uit de buurtschap Eikelenbosch aanwezig. Netje Michels-Janssen is nog steeds gelukkig omdat zij de restauratie van haar kapel nog heeft mogen meemaken. Bij de inzegening sprak pastoor Geurts het volgende gebed uit:
"Heer, onze God en Vader, als teken van groot en diep geloof van voorgaande generaties staan verspreid over ons Limburgse land tal van kapellen en kruisen. Hoe vaak waren het niet rustpunten voor mensen die in stille overweging contact met U zochten en daarin rust en vrede vonden? Hoe vaak kwamen daar niet mensen met moeilijkheden en zorgen om hun nood aan U voor te leggen om daarna weer gesterkt naar huis terug te keren?
Hoe vaak waren het niet verzamelpunten van families en buurten om er te komen bidden bij overlijden, ziekten en dreigende rampen? Hoe vaak ook zijn het alleen maar stille getuigen van dankbaarheid? Altijd echter ligt er een ziel in van gelovig denken en stil getuigen van voorgaande generaties. Onze tijd zal dat denken en getuigen op een andere wijze tot uitdrukking brengen,
maar daarom zouden wij deze monumenten van een christelijk verleden toch niet graag willen missen. Al was het alleen maar dat zij een teken en vingerwijzing voor ons zouden kunnen zijn. Getuigen die ons naar U verwijzen! Mogen zij daarom ook in onze tijd bewaard blijven. Wij zijn dankbaar dat er mensen zijn die zich willen inzetten voor het behoud van deze waardevolle getuigen, die geld, goed en arbeid beschikbaar stellen voor restauratie en herstel van zoveel kruisen en kapellen. Ook deze kapel is daarvan nu een stille getuige. Wij vragen U daarom, Heer, zegen ons en allen die zich hebben ingezet voor het behoud en herstel van deze kapel. Moge zij voor ons en komende generaties een teken zijn dat verwijst naar U, die met ons wilt zijn, vandaag en alle dagen tot in eeuwigheid".

Tot slot gaan we nog even het kapelletje bekijken. Het ligt aan de Herenbosweg nr. 28, onder eikebomen. Het is gebouwd van baksteen en bedekt met leien. Op de voorgevel staat een ijzeren kruis. Het schilderij en de beelden staan achter traliewerk in een nis. Boven de nis hangt een houten kruis. In de kapel bevinden zich verder een knielbankje en langs elke zijwand een zitbank
Vroeger was er ook een offerblok. Op de voorgevel van de kapel, boven de deur, is het volgende opschrift aangebracht: “O.L.V. van Altijd Durende Bijstand b.v.o.”